درباره جوشکاری

تاریخچه جوشکاری

تاریخچه جوشکاری به عصر برنز باز می گردد، زمانی که انسان فلز را گرم می کرد. فلزاتی که قرار بود جوش داده شوند تا حد قرمز شدن و خمیری شدن گرم می شدند سپس دو قطعه فلز چکشکاری می شدند تا پس از سرد شدن به هم متصل شوند. تا قبل از انقلاب صنعتی تکنیک های جوشکاری الکتریکی اختراع نشد. در جنگ جهانی دوم فعالیت های جوشکاری به دلیل افزایش تقاضا برای تسلیحات جوش داده شده افزایش یافت. هر چه کشور می توانست تسلیحات بیشتری تولید کند، شانس پیروزی در جنگ بیشتر می شد. در نتیجه، از دهه 1950 تا 1960، بخش جوش شاهد پیشرفت های درخشانی بود. تکنیک های جوشکاری پیشرفته مانند جوشکاری اصطکاکی، جوشکاری الکترو سرباره، جوشکاری با پرتو الکترونی و جوشکاری لیزری معرفی شدند.

رویدادهای مهم و تاثیرگذار

1836:  شیمیدان بریتانیایی، ادموند دیوی، جوشکاری استیلن را کشف کرد.

1881:  مهندس روسی، نیکولای برنادوس، فرآیند جوشکاری قوس الکتریکی سنتی را مدرن کرد.

1890:  C.L Coffin ثبت اختراع ایالات متحده را برای یک روش جوشکاری به نام فرآیند جوشکاری الکترود فلزی دریافت کرد.

1919:  انجمن جوشکاری آمریکا (AWS) به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی با حمایت از پیشرفت در کاربرد حرفه جوشکاری و حمایت از آن در سراسر جهان تأسیس شد.

جوشکاری و فرایندهای مرتبط

جوشکاری از روش های ایجاد اتصال دائم است. در جوشکاری از طریق اعمال حرارت و یا فشار در فلز منطقه جوش پیوستگی ایجاد می شود. در جوشکاری ممکن است از فلز پرکننده ، گازهای محافظ و یا فلاکس و پودرهای جوشکاری استفاده بشود. اما امروزه برای این کار روش ها و فرایندهای متعددی وجود دارد که انتخاب این فرایندها به عوامل مختلفی از قبیل جنس، ضخامت، حجم و ابعاد کار و… وابسته است. در شکل زیر انواع روش های جوشکاری و فرایندهای مرتبط با آن نشان داده شده است.